To tylko chwila, może dwie

Wmawiam sobie spokój i czasami to działa. I jeszcze, że jestem urodziwa i szczupła, i to czasami też się zgadza. Mantra, medytacja, albo a f i r m a c j a. Układam na półkach
w głowie swój rodzinny bałagan. Niezałatwione sprawy z zaświatami i hierarchię wartości relacji tu, na ziemi. Trudne.

I jeszcze raz proszę o spokój.

Wyobrażam sobie, że mój dryfujący w nieznanym kierunku związek, jest ocalony. 

I albo dopływa do jakiegoś miłego portu, albo rusza w ciekawym kierunku.

Optymizm w takich chwilach bywa poza zasięgiem. 

Zostają tak świąteczne rzeczy jak wiara, nadzieja i inne cuda.

Co było wczoraj odeszło w cień niepamięci. 

Niech się święci cud.

Clocharde i wielki tuz
Odważny i ten, co się boi
Wszyscy równi wobec czasu i płomienia
Na moim podwórku blues
Na zegarze wieczór 

Nie czekaj tylko żyj, bo...

[Soyka]